Disney Land Parijs

Dag 2

Vanmorgen vroeg opstaan, we gingen ontbijten met Disney figuren.

Rond 7 uur eruit om vervolgens om half 8 te gaan wandelen. Natuurlijk kwam ik er te laat uit en heb ik mijn joggingpak maar even aangetrokken. Om even over half 8 gingen we op pad naar het hotel waar we gingen ontbijten.

Wat een volk was er al op pad zeg. Iedereen liep ook heel hard, wij ook. Het kan ook aan mij liggen. Misschien loop ik wel extreem traag. Het leek wel op de drie dolle dwaze dagen van de bijenkorf of als je in het buiten land een bedje wil bij het zwembad. Je kent die filmpjes wel, hek open en rennen. Zo voelde deze ochtend wandeling voor mij.

We moesten voor dit ontbijt het park in dus met deze wandelsnelheid waren we al voor 8 uur bij de ingang van het park. Daar moesten we allemaal braaf wachten tot ze het hek open deden voor ons. 8 uur en geen seconde eerder konden we door de poortjes heen. Nog even navraag gedaan waar het precies was en rennen maar weer.

pfff waarom zo hard zeg. Ik bedenk me wat een idioten er al op pad zijn. Ach dat mag ik denken want ikzelf loop daar ook. Alleen dat tempo. Pfff daar sta ik van te kijken. Maar waarom doen wij hier aan mee ? Dit slaat echt nergens op. Tenslotte moesten we nog ruim 5 min bij de ingang wachten. Rennen had dus totaal geen zin.

Eenmaal binnen gingen we weer met mach 10 verder op naar ons ontbijt waar we ook nog 5 min moesten wachten voordat we naar binnen konden.

Helemaal bezweet en uitgeput sta ik te wachten tot ik naar binnen kan. Ik loop wat te klagen over al die mensen die overal als eerste willen zijn. Maar ach ik doe er zelf ook aan mee. Toch een beetje die groepsdruk met competitie drift denk ik dan en het niet gunnen dat andere meer of sneller of beter dan jou zelf zijn.Het mensen brein zit maar raar in elkaar.

Eindelijk gaat de deur open en kunnen we rennend naar binnen. Nee dit is een grapje. Gelukkig hebben we al betaald van te voren en we konden zo naar ons tafeltje gebracht worden.

Hoppa naar het lopend ontbijt buffet en je ziet dat de keuze ruim genoeg is. Ik ontbijt nooit dus bedenk me wat ik zal gaan eten.

Dit gebeurd er in mijn hoofd:

“ Broodjes dat is altijd goed. 1 broodje want ik ontbijt nooit nee 2 broodjes denk ik ik heb best trek. Ik zie ook chocolade broodjes en daarvan beland er ook 1 op m’n bord. Ohhh pannenkoekjes lekker lekker oké daar ook maar 2 van op m’n bord. Hmmm nutella om op mn pannenkoekjes te doen. Oh fruit dat is ook wel lekker fris voor in de morgen en heb ik gelijk wat vitaminen binnen. Heel slim denk ik bij mezelf “.

Voor iemand die nooit ontbijt heb ik best veel op m’n bord wat moet ik op m’n broodjes doen. Er ligt genoeg maar ook veel Engels zoals worst ei, spek…. Dat is wel weer teveel van het goede. Ik breng mn bord maar eerst naar onze tafel en bedenk me dat ik dan nog wel even terug ga. Terug bedenken we we willen ook drinken; dat word dan maar jus d’orange lekker veilig.

Aanvallen dacht ik en ik begin met m’n chocolade broodje m’n zoon geeft me spek voor op mn bolletjes. Poef denk ik waarom was ik zo enthousiast met opscheppen. Ik krijg uiteindelijk toch alles op en ben trots op mezelf. En zeg tegen mijzelf “ zie je wel je kan wel ontbijten”

Ondertussen kwamen de Disney figuren langs de tafels en Tijgetje was er als eerst snel een foto maken zodat die weer verder kon. We hebben nog foto’s van Goofy, Pluto, Katrien , Donald en ior. Goede vangst dacht ik zo.

Donald wilde ook dat ik op de foto met hem ging. Nee dacht ik. Ik zie er niet uit ben m’n bed uitgerold haar in een knot en make-up loos de deur uit gehold . Ik sputter verder niet tegen en ga braaf met hem op de foto.

Toen we klaar waren even kijken hoe lang de wachtrij bij de big thunder was. Oh 15 min, kom snel daar in. Binnen stap ik over een hekje en m’n voeten zijn gegroeid denk ik want die blijft hangen en ik val keihard met m’n scheenbeen op een ketting. Zo zo dat doet pijn. Ik laat me niet kennen en loop snel door.

Toen ik in de trein zat keek ik even naar m’n been en ja hoor blauw!

Die kleine naast mij in het karretje en wij gillen bij elke bocht. Ik was even vergeten hoe lang je nog in het donker rijd want ik vond het erg lang en doe dan als automatisme m’n armen voor m’n gezicht ter bescherming. Zo sta ik dus ook op de foto want er waren ineens allemaal flitsen in die donkere gang / mijn, of waar die trein ook in rijd waar die trein ook reed.

Mijn missie was gelaagd. Ik had deze achtbaan geprobeerd en ik vond het echt heel erg meevallen en heb veel lol gehad onderweg. Dus op naar m’n volgende missie. Een achtbaan die over de kop gaat.

We liepen richting de uitgang en kwamen langs het spookhuis en het zag er heerlijk rustig uit en omdat we daar ook heen wilden gingen we daar ook nog maar even in want dan kon die ook afgestreepte worden.

Ik hou absoluut niet van spookhuizen maar deze in Disney vind ik super mooi. Ik wederom samen met Noah in het karretje. Daar mocht ook wel een lampje aan. Pikkedonker was het er, maar het was prachtig. Tegen het eind had ik een spook op schoot die met me wilde trouwen.

Hey lady je gaat wel erg snel. Je hebt je nog niet eens voorgesteld…. en na haar aanzoek waren we aan het einde gekomen.

Ik wilde graag naar ons hotel want ik moest inmiddels behoorlijk nodig “ je weet wellen” dus even kijken op de kaart of we een shortcut was . Na goed overleg besloten we we ook de korte route te pakken alleen die bleek helaas voor mij 3 x zolang te zijn en wenste ik dat ik op m’n kamer was. Tot overmaat van ramp stopte de lift op elke verdieping want iedereen die weg gaat moet voor 11 uur uit de kamer zijn en het was bijna 11 uur.

Voor mijn gevoel inmiddels 5 uur later zijn we Eindelijk bij de kamer en kon ik naar de wc. Compleet gesloopt en de zweet druppels over mn rug ; ditmaal niet van het rennen maar van opperst concentratie, daarna heerlijk even onder de douche en in de make-up, helaas kwam ik er achter dat ik m’n make-up kwasten vergeten was. Dat is onhandig zeg!

De mannen kwamen terug van hun. “ we zijn even naar beneden” tripje terug. Met kadootjes! Wauw wat lief. 2 mooie bedels voor aan mijn pandora armbanden. Daarnaast nog een gouden bestek van Disney. Echt super lief.

Toen we klaar waren gingen de mannen naar het park. Ik moest nog bijkomen van vanmorgen en dan kan ik niet zo goed tegen stress. Die kleine wil natuurlijk graag naar het park. Ik ben even lekker op bed een podcast gaan luisteren en was uiteindelijk in slaap gevallen.

De mannen waren rond 4 uur terug en we gingen gelijk naar ons 4 uurtje. Lekker eten en drinken. Daarna nog naar de kamer even chillen en weer op naar het park voor de vuurwerk show. Helaas waren de drones afgelast.

Wat een immense drukte daar zeg. Komt er op een gegeven moment een dame zo voor die kleine staan echt pal voor z’n neus zowat tegen hem aan. Wij tikken haar aan zo van je staat precies voor zn neus begint die toch een discussie in het Frans tegen ons. Wij spreken geen Frans dus in het Nederlands terug praten. Ze bleef maar tieren ondanks dat ik al diverse malen gevraagd had of ze gewoon door kon lopen.

Op een gegeven moment gaf ze mij gewoon een klap. Ik was verbaasd, ik denk waarom sla je mij. Je moet mij niet slaan lady. Dus wat doe je dan als je geslagen word?…..

Eindelijk ging ze weg. Wat een hoop gezeur voor niks. Halve show gemist door haar getier. Kleine van streek ik pissed. Doe ff normaal joh. Gedraag je waar kinderen bij zijn. Zeg gewoon sorry en stap even 1 stapje opzij. Thats all.

Daarna naar het hotel om even aynil te kijken. Dit is namelijk iets wat we al jaren op kerstavond doen en die traditie wilde we zeker in ere houden. Heerlijk even aynil samen gekeken en daarna oogjes dicht en snaveltjes toe slaap lekker.

Adios. Adio storyofmylife voldaan na een leuke dag die beetje raar eindigde bij de vuurwerk show maar natuurlijk ook nog steeds als momandwife